Bazı rüyalar vardır uyanıp yaşadığınız herhangi bir gün kadar sıradan ve gerçektir. O kadar gerçektir ki aradan yıllar geçse de imgesi, hissi unutturmaz yaşanmış bir gün gibi hatırlatır kendini. On yıl olmuş muhtemelen göreli. Prag'taymışım ki hiç gitmedim! Soğuk karlı bir günmüş ve ben metruk dökük duvarlı yıkılmış binalarla dolu bir sokakta yürüyorum hatırladıkça üşüyorum ama garip bi huzur ve özlem duyuyorum. Sonra bir evden piyano sesi geliyor, bir adam çalıyor piyanoyu, zihnim saklıyor inatla bir bildiği vardır belki... Yıllar sonra tesadüfen bu şarkıyı dinleyince bu kadar tanıdık gelmesinin de bir sebebi vardır belki.
Prag'da doğmuş olmayı, yıllar önce Prozac'la tanışmadan önce Dvorak'la tanışmayı ve ilaç niyetine 7. senfonisini dinlemeyi dilerdim...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder