8 Eylül 2013 Pazar

wovon man nicht sprechen kann, darüber muss man schweigen




bir gül bu karanlıklarda 
sükûte kendini mercan 
bir kadeh gibi sunmada 
zamanın aralığından. 

başında bu mucizenin 
sesler, kokular ve renkler 
ebediyete kadar derin 
bir anın vadiyle bekler. 

ve diyor fecirden berrak 
sesiyle her ürperişte 
geceyi yumuşatarak 
bütün gözyaşlarım işte. 

serinletmesin, ne çıkar 
bu ümitsiz yalvarışı 
hiç bir meyve ve pınar 
ne de günlerin akışı. 

yetmez mi bu müjde sana 
aydınlatırsam alnını 
ben her rüyayı zamana 
taşıyan yıldız kervanı.


               Ahmet Hamdi Tanpınar

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder